Hayal gücününde bir sınırı var....

Aslında bu bloga yazı yazmayı sevmiyorum, sebebiyse ne zaman burdan bir sayfa açsam içimde illa kusacak birşeyler oluyor.

iki tip insandan nefret ediyorum;
1) Herkesle aynı uzuv sayısına sahip olmasına rağmen ben bir b.kum havasında gezenler
2) Kendini çok kurnaz zannedenler

Bu iki cinslede problemim büyük. Malesef bu iki cinstende etrafımda bolca var. Bu birinci kısımda yer alanların hepsinin çocukluğuna inilmesi kanaatindeyim ( hem de Freudiyen yöntemlerle artık hipnoz mu yaparsınız, cinsel tatminsizlik mi arasınız bilemem) . Hepsinin yaşamında bir eksiklik bir ezilmişlik var. Bu eziklik durumu belli bir yaşa kadar sürüyor. Ne zamanki onlara bu eziklik duygusunu yaşatan kişi ve ya durum ortadan yok oluyor bunlar kırmızı görmüş boğa gibi dört nala başlıyorlar koşmaya; "Heyo ben bi b.k oldum, hepinizi ezmeye geliyorum nihahahha". Bazı salaklar onların bu durumunu anlamayıp mürit gibi sallabaş şeklinde bunlara hurmet ediyorlar. Gerçi onlar da geleceğin ruh hastaları olacağı için bir çeşit yaşam döngüsü diyebiliriz bu duruma.

Kendini kurnaz zannedenlerin ise ayaklarına manda pisliğinin bulaşmasını ve bir ömür o kokuyla yaşamalarını diliyorum