Arkadaşmış, Peh!

Hiç kimseyi “Kardeşin gibi” sevemezsin. Bir kardeş daha yoktur çünkü. Arkadaşlıklar irili ufaklı çıkar oyunlarıdır çünkü. Beklentiler karşılanmadı mı biter arkadaşlıklar. Bir dön geriye bak. Kaç kişi yer değiştirdi hayatında, kaçı geldi, kaçı gitti… Kaç kişi kaldı yanında saf ve pürüzsüz?

Hayatın bana öğrettiği bu. Belki kötü yerinden tutuyorum arkadaşlıkların.. Tek anladığım fazla fedakârlığın sana enayilik olarak geri döndüğü… Her gün kendime yapma dememe rağmen yumuşak karnım olan insanlar var. Onlar için ne geliyorsa elimden her zaman yapmaya çalışıyorum ama sonucunda ne oluyor? Onlar üzgünken ben oradayım, onlar gezmek tozmak harici iyi misin kötü müsün demeye bile aramaktan yoksunlar! Benim arkadaşlık kavramım bu kadar midesiz ve bu kadar yüzeysel değil. Benim için birinin zor günümde ne kadar yanımda olduğu önemli benimle ayda kaç kere kahve içtiği değil!

İtiraf etmekten korktuğum gerçekler zamanla, yaşandıkça karşıma çıkıyor. Ben tutmasam çoktan gidecek insanlar var hayatımda… Bunu düşünmenin acısı bile kendime kızmama yetiyor!