Hiç kimseyi “Kardeşin gibi” sevemezsin. Bir kardeş daha yoktur
çünkü. Arkadaşlıklar irili ufaklı çıkar oyunlarıdır çünkü. Beklentiler
karşılanmadı mı biter arkadaşlıklar. Bir dön geriye bak. Kaç kişi yer değiştirdi
hayatında, kaçı geldi, kaçı gitti… Kaç kişi kaldı yanında saf ve pürüzsüz?
Hayatın bana öğrettiği bu. Belki kötü yerinden tutuyorum
arkadaşlıkların.. Tek anladığım fazla fedakârlığın sana enayilik olarak geri
döndüğü… Her gün kendime yapma dememe rağmen yumuşak karnım olan insanlar var. Onlar
için ne geliyorsa elimden her zaman yapmaya çalışıyorum ama sonucunda ne
oluyor? Onlar üzgünken ben oradayım, onlar gezmek tozmak harici iyi misin kötü
müsün demeye bile aramaktan yoksunlar! Benim arkadaşlık kavramım bu kadar
midesiz ve bu kadar yüzeysel değil. Benim için birinin zor günümde ne kadar
yanımda olduğu önemli benimle ayda kaç kere kahve içtiği değil!
İtiraf etmekten korktuğum gerçekler zamanla, yaşandıkça
karşıma çıkıyor. Ben tutmasam çoktan gidecek insanlar var hayatımda… Bunu
düşünmenin acısı bile kendime kızmama yetiyor!